'ეკლიან ვარდებს ისე ვერ დაკრებ, ეკალმა ხელი რომ არ გატკინოს, ისე ვერავის ვერ შეიყვარებ, თვალიდან ცრემლი რომ არ გადინოს!''
ე მეჩვენება რომ ცხოვრება დიდი ზღვა არის და ამ ზღვაში ჩემი ფიქრი ერთი წვეთია შეყვარებული ცხოვრებაში ბევრჯერ იქნები მაგრამ პირველი სიყვარული მაინც ერთია!''
''თუ შენს თვალებზე ცრემლი გაბრწყინდა, და გული შენი მწარედ მწარედ ატირდა, თუ მეგობარი გვერდით დაგჭირდა მენდე ჩემს მეტი არავინ გინდა!!!
უსიყვარულოდ არც ყვავილია , არც ნამი დილის, უსიყვარულოდ ტირიფია და ისიც ტირის. უსიყვარულოდ სიციცხლე არ ღირს, ასე ეტყვიან საბრალო ტირიფს და ისიც მუდამ წყალში ჩამდგარი თმაგაწეწილი ქალივით ტირის
"მე შენ მიყვარხარ!”ნუთუ ცოდვაა?! და თუ ცოდვაა,ვიყო ცოდვილი. "მე შენ მიყვარხარ!” დამნაშავე ვარ? დამნაშავე ვარ,ვიყო გმობილი. ჩამსვით ციხეში,ან ჯოჯოხეთში, მაწამეთ ყველგან,სადაც გენებოთ, "მე შენ მიყვარხარ!”ყოველთვის ვიტყვი, თუნდ ეშაფოტზეც თავი მომკვეთონ. "მე შენ იყვარხარ!”თუნდაც ვკვდებოდე, თუნდაც მახრჩობდეს ფარული ცრემლი, "მე შენ მიყვარხარ!”და მე ამ სიტყვებს, გავიმეორებ თვით ჯოჯოხეთშიც. და თუ ეს ცოდვა,ღმერთმა შემინდო, არასდროს დამგმო,ერმა და კაცმა, მაშინ კვლავ ვიტყვი,ისევ თამამად: "მე შენ მიყვარხარ,ძლიერ და მარად!”
ძნელია, როცა ტირილი გინდა, ძნელია, როცა ტირილს ვერ ბედავ. ძნელია, როცა სიცილი გინდა და ამ სიცილის მიზეზს ვერ ხედავ. ძნელია, როცა შენ გული გტკივა და რომ ვეღარ გრძნობ ვერავის სითბოს, ძნელია, როცა ხელებზე გცივა და ლამაზ თითებს არავინ გითბობს. ძნელია, როცა თვალები სველი ვერ იძინებენ, არ წყდება თოვა. ძნელია, როცა ვიღაცას ელი და თან იცი, რომ ის აღარ მოვა… ***
ჩიტებმა ჟივჟივით ცის თაღი მოხაზეს, ქარმა სიმინდებში თავი ისახელა, ცას სილა გააწნე გვალვისთვის ლოყაზე, იტირა… თითებივით დააჩნდა ცისარტყელა.
***
სანამ ცოცხალი ვარ, სანამ კვლავ ვარსებობ, სანამ გულში ცოცხლობს ამინდი მზიანი. მანამ მომეფერე, მანამ გამიფრთხილდი, მერე ყველაფერი იქნება გვიანი. სანამ ძველებურად ბრუნავს დედამიწა, სანამ არ გამწირავს იღბალი ტიალი გულში ჩამიკარი გული არ მატკინო, მერე ყვ
... კითხვის გაგრძელება »
აკაკი წერეთელი დაიბადა 1840 წელს, 9 (21) ივნისს, ზემო იმერეთის ერთ-ერთ ულამაზეს კუთხეში, საჩხერის რაიონის სოფელ სხვიტორში.
ამ სოფლის შესახებ აკაკი წერდა: „სოფელი სხვიტორი დაბა საჩხერის ნაწილია და მდებარეობს მდინარე ჩიხურის პირად, გაღმა-გამოღმა გორაკებზე". ამჟ
... კითხვის გაგრძელება »
დავით IV აღმაშენებელი (დ. 1073, ქუთაისი - გ. 24 იანვარი. 1125), საქართველოს მეფე 1089-1125, გიორგი II-ის ძე, ბაგრატიონთა დინასტიიდან. ერთ–ერთი ყველაზე წარმატებული ქართველი მონარქი, მოახერხა თურქ-სელჩუკთა ქვეყნიდან გა
... კითხვის გაგრძელება »
შენი თვალების შუქი არის ჩემი ფარანი… ნათლით,რომელიც შენ მიბოძე,სული ივსება. მე შენს სიყვარულს ვერ მასწავლის კაცი მავანი, ვიდრე თან მახლავს პატიოსან კაცის ღირსება. მე სალოცავი შენზე წმინდა არ გამაჩნია. შენი თვალებით დავინახე სამყარო ვრცელი… ვიდრე ცოცხალ ვარ გზას მინათებ,მწამს-თუ დავეცი, შენ ერთადერთი მეახლები ერთგული მცველი! გშვენის ცალ უღელს,ვაჟკაცური მოუდრეკლობა. გაგვილამაზე დღენიადაგ ცხოვრების ფარდა… ვერაფრით შევძლებ შენს წინაშე ვალის გადახდას, რა გამაჩნია ამ უცოდველ ლექსების გარდა?! შენი თვალების შუქი არის ჩემი ფარანი… მე შენს სიყვარულს ვერ მასწავლის კაცი მავანი!..
გარეთ წვიმა... გულში ვნება შენ შორსახარ და გული კვდება, შენი მონატრების სურვილსში ვიწვი, გრძნობაა დიდი და გული ტირის... მე შენს თვალებში ვიპოვე რაგაც, შენ მას დაეძებ მე კი აქ ვარ, ის დიდი გრძნობა გულში თან მაქვს. როცა მიპოვი და ჩემთან მოხვალ, თუ გინდ მომპარო ეს თბილი გრძნობა, მაშინ გპირდები მე აღარ მოვალ... ჩემით წავალ და გავყვები გრძნობას....
მე ცას შევცქერი მდუმარე მზერით და ველოდები კასკაშა ვარსკვლავს, ის გამინათებს გულის ჯურგმულებს და აინთება სინაზიტ მარდად.... გულში ჩამწვდება ნატელი სხივი მე სხვას არც ველი მდუმარე მუდამ, ის გამიღვიზებს ჩაძირულ გრძნობებს, და აღმიტაცებს ეულს პატარას. გული აჩქარდა, თითქოს გათბაო და ეუცხოვა ეს თბილი დრძნობა მან აღმოფეტქა ყინული ცივი, რაშიც აქამდე უწევდა წოლა!! გულმა შეიგრძნო ეს თბილი გრძნობა, მასტან წაიღო ხარბად ეულმა... ჩაიხუტა და არსად გაუშვა, გულში დატოვა, არ მიატოვა.......
