ჩემი ცხოვრება არარაობაა! სიცოცხლე, სუნთქვა, მიზანი – ის ერთი. მომავალი გაურკვეველი ბურუსივით მოცული. ყველაფერმა დაკარგა ჩემთვის აზრი. თითქოს უცნაურობათა კარუსელში ვზივარ, რომელიც გაუჩერებლად ტრიალებს. რაც ჩვენ ერთმანეთს დავშორდით მე უკვე ის აღარ ვარ რაც ვიყავი, სულ მთლად შევიცვალე, მეგობრები ვეღარ მცნობენ, ყველას ის მხიარული და საყვარელი ანი ენატრებათ, როგორიც ძველად ვიყავი. მაგრამ გიოს გარეშე ჩემს ცხოვრებას რა აზრი აქვს. გულში სინანულისა და სიძულვილის მეტი არაფერი დამიტოვა განვლილმა დღეებმა, ყოველთვის მეგონა რომ არასოდეს შემიყვარდებოდა ვინმე ისე, რომ ჭკუიდან გადავიდოდი. როგორც ამბობენ სიყვარული სენივით შეგეყრება და მოაგონდები "ვარდისფერ სიზმარს”. სხეულის თითოეული ნაკვთით, თითოეული ნერვით იცნობ მის შეხებას და შენი ცხოვრების ყოველი წუთი, ყოველი წამი, მხოლოდ მას დაემორჩილება. ამგვარ განცდ
... კითხვის გაგრძელება »
ჩემი გარდაცვალების ათი წლისთავი ხდება, თუმცა ამ ბარათს იმიტომ არ ვწერ, რომ საიქიო ცხოვრებაზე გიამბოთ.
ჩემი დიდი სიყვარულის ისტორიას მოვყვები, რათა იცოდეთ, რომ ადამიანთან ერთად სიყვარული არ კვდება... ზამთარში გავიცანი. თბილისისთვის უჩვეულოდ სუსხიან საღამოს, როცა ძველ მეგობრებთან ერთად ახალ წელს ვხვდებოდით... ქმარს ახალი გაშორებული ვიყავი... შვილი ძალიან მინდოდა, მაგრამ არ გვეყოლა, მეგონა, განშორების მიზეზიც ეს იყო... იმ საღამოს კი მივხვდი, რომ თურმე ამ შეხვედრისთვის ვემზადებოდი. მიჭირს იმის ახსნა, როგორი იყო, რადგან სიტყვები "ერთადერთი" ან "სანუკვარი" მხოლოდ ცოცხლებისთვის არის მნიშვნელოვანი, აქ კი შეგიძლია უბრალოდ თქვა "ის ჩემი სიზმარი იყო" და ყველაფერი გასაგები იქნება. ჰო, ეს 31 დეკემბერს მოხდა. დავინახე თუ არა, მივხვდი, რომ დავიღუპე! მარტო რომ მოსულიყო, შეიძლება პირველივე წუთ
... კითხვის გაგრძელება »
ბავშვობიდან ვერ ვიტან კარნავალებს. თითქოს ცხოვრების ნიღბები არ გვყოფნიდეს, კიდევ რაღაც უსახურს ვიფარებთ სახეზე და არ გვადარდებს ასეთს გვიცნობენ თუ არა. რაც არ უნდა იყოს მ
... კითხვის გაგრძელება »
პირქუში ღამე იდგა.ყველაფერი სიბნელეს შთაენთქა,ქარი შეუჩერებლად ზუზუნებდა და სასიამოვნო მელოდიას ქმნიდა ფოთლების აშრიალებით.სახლებიდან გამოჭრილი სხივი მგზავრს გზას უნათებდა და არ აძლევდა დაკარგვის საშუალებას.სახლში მყუდროება გამეფებულიყო,ბუხარში ცეცხლი გიზგიზებდა,შეშა ტკაცანით იწვოდა.დედაჩემი იქვე ახლოს რბილ სავარძელში ჩამჯდარიყო და ლამაზ სიმღერას ღიღინებდა,თან თავის მუცელს ეფერებოდა.მამაჩემიც იქვე ფანჯარასთან იდგა და გზას გაჰყურებდა,რომლის ჰორიზონტი უსასრულობაში იკარგებოდა..მე ისევ დედაში...არ მახსოვს იმ დროს რას ვგრძნობდი,მაგრამ ალბათ ბედნიერი ვიყავი და დაბადებას ვლამობდი...
მე იმ ღამეს დავიბადე,ლონდონის მახლობლად.ჩემი ტირილის ხმა მალევე შეცვალა საშინელმა კივილმა.მე პირველად იმ ღამეს გავახილე თვალებ
... კითხვის გაგრძელება »
მობილურზე ზარია; ნანკამ იცნო ნომერი, გაუხარდა. . . - ალო. . . - ალო, ნანკა როგორ ხარ? რას შვები? - არ მესმის - ნანკა . . . - ჰო, როგორ ხარ? - კარგად, შენ? ეს იყო ბექას ნომრიდან გიგა. - ჩვენც კარგად ვართ. . . - თქვენ? - ჰო, მე და ბექა ერთად ვართ, მოიცადე. . . - ალო. . . - ბექა, როგორ ხარ? - კარგად, შენ როგორ ხარ? - როგორ ვიქნები თქვენგან დავიწყებული? - ჩვენგან დავიწყებული? - რას შვებით, როგორ ხართ? - რავი, კარგად, შენ? - მეც. რას აპირებ? - მე რას ვაპირებ? - ჰო. . . - რავი, წავალ სადმე. ალბათ სოფელში. . . - ბათუმში არ ჩამოხვალ? - ბათუმში? თუ გინდათ, ჩამოვალ - მინდა, ჩამოდი! - ჰო მაშინ გამოგივლით. . . - რა გამოვლა გოგო, ჩამოდი. . . - ბათუმის გასაყარზე რომ ვიქნები, ხელს დაგიქნევთ. . . - ხელის დაქნევა არა, ჩა
... კითხვის გაგრძელება »
სველი ბილიკები ისე იკაფებოდა, როგორც ცვრიანი მინდორი. დათრგუნული კაცი ნელ-ნელა მიაბიჯებდა წვიმიან დღეს, ნაცნობ ქუჩაზე. . . შემოდგომის სუსხი იგრძნობოდა, თან წვიმდა, წვიმდა სასიამოვნოდ. . . კაცი ასე 50-55 წლის იქნებოდა. ფართო შავი შარვალი, თეთრი სვიტრი ეცვა, ხელები შარვლის ჯიბეში ჰქონდა და ტუჩებს აწვალებდა. . . მოსვენება ჰქონდა დაკარგული, ყურში სულ ერთი რამ ჩაესმოდა, რომელიც აშინებდა კიდეც. . . ფიქრობდა ცხოვრებაზე, თავის წარსულ ნაღვლიან და ხან ღიმილიან ცხოვრებაზე. . . და ის სიტყვები რომელიც თან სდევდა, გულში მახვილივით ეცემოდა. . . ეს სიტყვები კი იყო – დაიღუპები! დაიღუპები!. . . კაცმა გადაწყვიტა, მეგობრისათვის დაეჯერებინა და ფსიქოლოგისთვის მიემართა. . . - გამარჯობათ! თქვენ ბრძანდებით ექიმი ბექა მესხი?! - დიახ, მე გახლავართ! – მშვიდად იჯდა ექიმი მაგიდასთან თეთრ ხალათში და რაღაცას წერდა. - მე თ
... კითხვის გაგრძელება »
გილოცააავთ! სამყაროს ანგელოზი მოევლინა, ყველა გახარებული იყო, მითუმეტეს კი დათოჴ და ეკა, მათ შვილი ეყოლათ, ექიმები აღფრთოვანებული იყვნენ მისი სილამაზით, დიდი ლურჯი თვალები, შავი თმები და ფითქინა სახე, ჯამრთელი ბავშვი დაბადებულა, მაგრამ ცხოვრება რა ცხოვრება იქნებოდა დაღი, რომ არ დაასოს რაღაცას…
უცებ საოცარი ტკივილი, შიში. როგორ უნდა გაემხილათ ეს მაგრამ სხვა გზა არ იყო.. მშობიარობის შემდეგ ექიმმა შემთხვევით თავი მიარტყმევინა ბავშვს რაღაცას და წარმოიდგინეთ ახლა დაბადებული ბავშისთვის ეს რა ინებოდა.. საშინელი განაჩენი, არადა რა დააშავა, რატომ გასწირა ღმერთმა? ის ვეღარასოდეს გაივლიდა, თან რაღაც დაუზიანდა თავში.. გაუჭირდათ ექიმებს, გული სტკიოდათ მაინც მაგრამ სხვა რა გზა იყო უნდა ეთქვათ ეს ამბავი.. დათოსთან მივიდა ერთი ექიმი და უთხრა, რომ ბავშვს
... კითხვის გაგრძელება »
