სახლში მისულ გურულს ძაღლი შეხვდა გაავებული ყეფით. - რა უთხარი ქალო ამისთანა, გოუმხილე ხომ, ქუჩიდან რო ევიყვანე!.
კაცი მივიდა გურულ ექიმთან, გასინჯავს ექიმი და ტალახის აბაზანებს გამოუწერს. პაციენტი ეკითხება -მიშველის აი ტალახის აბაზანებიო? -შველით რა ვიცი ძამა მაგრამ მიწას კი მიგაჩვევსო.
პირველი ღამეა და გურული ეუბნება ცოლს: -ახლა ცოტა გეტკინებაო. გავიდა რამდენიმე წუთი და ცოლი გაკვირვებული ეკითხება: -როდის უნდა მეტკინოსო? -როდის და აი ახლა რომ შემოგცხებ მაშინ.
საგიჟეთიდან გიჟი გაიქცევა, ზედამხედველები გურიაში დარეკავენ -არიქა გადაკეტეთ გურია, გიჟი გამოგვექცა და მანდ თუ შემოგვა
... კითხვის გაგრძელება »
ჩემი ცხოვრება არარაობაა! სიცოცხლე, სუნთქვა, მიზანი – ის ერთი. მომავალი გაურკვეველი ბურუსივით მოცული. ყველაფერმა დაკარგა ჩემთვის აზრი. თითქოს უცნაურობათა კარუსელში ვზივარ, რომელიც გაუჩერებლად ტრიალებს. რაც ჩვენ ერთმანეთს დავშორდით მე უკვე ის აღარ ვარ რაც ვიყავი, სულ მთლად შევიცვალე, მეგობრები ვეღარ მცნობენ, ყველას ის მხიარული და საყვარელი ანი ენატრებათ, როგორიც ძველად ვიყავი. მაგრამ გიოს გარეშე ჩემს ცხოვრებას რა აზრი აქვს. გულში სინანულისა და სიძულვილის მეტი არაფერი დამიტოვა განვლილმა დღეებმა, ყოველთვის მეგონა რომ არასოდეს შემიყვარდებოდა ვინმე ისე, რომ ჭკუიდან გადავიდოდი. როგორც ამბობენ სიყვარული სენივით შეგეყრება და მოაგონდები "ვარდისფერ სიზმარს”. სხეულის თითოეული ნაკვთით, თითოეული ნერვით იცნობ მის შეხებას და შენი ცხოვრების ყოველი წუთი, ყოველი წამი, მხოლოდ მას დაემორჩილება. ამგვარ განცდ
... კითხვის გაგრძელება »
გაბედე რა შენ კიდე, ან რას გადამეკიდე? თითქოს სად მე მეპოვნე ან და სადმე მეყიდე ვითომჩემთვის არსებობ ანდა ჩემზე ზრუნავდე თითქოს ცხრა მზის გარშემო მხოლოდ ჩემსთვის ბრუნავდე მიდი ბარემ მოახჩვე ამოხეთქე ნაღველი, თორემ ათას წელიწადს არხარ შენ სხვის მნახველი. ქენი რადგან მოხვედი, რადგან ეგ გაქვს მიზანი, რადგან უკვე შემნიშნე, რადგან უკვე მიცანი, გაგდებ მაგრამ ვიცი რომ მაინც მომენატრები, დამიტოვე იმედი ცოტა მოგენატრები მორჩა წადი შემეშვი არ გაჩერდე იარე მე კი შენგან დარჩენილს მოვიშუშებ იარებს.
ქუჩაში დავარდნია ვიღაცას ყვავილი ასვალტის ფერი და ჭუჭყი დასდებია, მის ფურცელს სიცოცხლის ნიშანი დასდებია ყვავილი ფიქრების,ოცნების ფერია მე ახლოს მივედი მის წინ დავიხარე სურნელს ისე აფრქვევს,ისევ ცოცხალი თავი ჩაეღუნა მიწას გაჰკრობია თითქოს ამბობდა რა ჩემი ბრალია გოგოს სხვა უყვარდა ბიჭი მას ეტრფოდა თეთრად ათენებდეს ღამეებს მთვარიანს ყვავილი აჩუქოს გოგომ არ მიიღოს ქუჩაში დააგდოს რა ჩემი ბრალია ?
ნუ მთხოვ გავიზარდო..მე ხომ პატარა ვარ.. ჩემი ოცნებები ჯერ სულმთლად წრფელია.. ნუ მთხოვ გავიზარდო თორემ გეფიცები ჯერ ისევ ისეთი გაბუტვა მჩვევია.. ისევ შემიძლია ფიქრები წაგართვა, ბავშვურად უბრალოდ გითხრა რომ ჩემია, ნუ ცდილობ შემცვალო,ნუ ცდილობ გამზარდო, მაცადე ბავშვობა..ასე მირჩევნია.. ბავშვურად ცალ ფეხზე ხტუნვა და თამაში ვარსკვლავთა დათვლა და არჩევა მჩვევია, მიყვარს ყვავილების ნაწნავში ჩაბნევა თავი რომ პრინცესად წარმომიდგენია.. ამიტომ ნუ ცდილობ გესმის? მე ნუ შემცვლი, თქვენი ეს ცხოვრება აქ სულ სხვა ფერია, არ მინდა..გეყოფა..გთხოვ ნუ დამაბერებ, ბავშვად მიმიჩნიონ-ასე მირჩევნია.. სხვა დროს აღარ მკითხო რატომ ვარ ასეთი, ან რატომ ავტირდი,ან რისი მრცხვენია.. მოდი შემიყვარე,რა მოხდა,ბავშვი ვარ, ბავშვური გრძნობები ხომ უფრო წრფელია.... კითხვის გაგრძელება »
